Przenikalność magnetyczna

Przenikalność magnetyczna

Przenikalność magnetyczna to wielkość fizyczna, przy pomocy której charakteryzuje się zdolność ośrodka do zmiany swojej indukcji magnetycznej pod wpływem działania zewnętrznego pola magnetycznego. Wartością wyjściową jest w tutaj przenikalność magnetyczna próżni oznaczana jako μ0 mająca wartość:

μ0 = 4 Π· 10-7 H/m

Przenikalność magnetyczna próżni jest zbliżona do przenikalności magnetycznej powietrza. W charakterystyce różnych rodzajów materiału stosuje się parametr względnej przenikalności magnetycznej μr której punktem odniesienia jest właśnie przenikalność magnetyczna próżni μ0.

Przenikalność magnetyczna a podział substancji i ciał

W oparciu o parametr wartości względnej przenikalności magnetycznej wyróżnia się trzy grupy substancji i ciał o określonych parametrach. Są to diamagnetyki, paramagnetyki oraz ferromagnetyki.

Diamagnetyki to substancje, w których dominującą właściwością magnetyczną jest diamagnetyzm, a więc bardzo słaba przenikalność magnetyczna, która jest nawet mniejsza niż w próżni. Do diamagnetyków zalicza się wszystkie gazy szlachetne oraz prawnie wszystkie związki organiczne. Diamagnetykami są również niektóre metale, takie jak bizmut, cynk, złoto, srebro, miedź.

Paramagnetyki to substancje charakteryzujące się przenikalnością magnetyczną minimalnie większą o przenikalności magnetycznej w próżni. Do paramagnetyków zalicza się m.in. tlen, lit, potas, rubid, cez, magnez, sole, a także roztwory wodne soli pierwiastków przejściowych. Paramagnetyki słabo się magnesują. W polu magnetycznym ustawiają się równolegle do linii sił.

Ferromagnetyki to ciała, w których dominującą właściwością magnetyczną jest ferromagnetyzm, a więc zespół zjawisk magnetycznych przejawiających się przede wszystkim spontanicznym namagnesowaniem. Wyróżnia się dwa rodzaje ferromagnetyków – miękkie i twarde. Pierwsze charakteryzują się dużą przenikalnością magnetyczną i małą koercją, drugi wykazują dużą wartość koercji i pozostałości magnetycznej.